Ja odczucia mam trochę mieszane. Trochę obawiam się, że będą dla mnie za trudne. Zwłaszcza matematyki się obawiam, choć wszystko może być trudne. Trochę też dla mnie wyzwaniem będzie utrzymanie się w Krakowie, w sensie organizacji finansów itd, to również może być trudne. Ale generalnie bardzo się na te studia cieszę! Zawsze lubiałem nauki ścisłe, zwłaszcza fizykę. Na pewno na tych studiach dowiemy się całą masę ciekawych rzeczy, po za tym to będzie dużo ciekawsza nauka niż w szkole, będziemy mieć laboratoria itp. Po za tym będziemy uczyć się rzeczy przydatnych, a nie jakiegoś polskiego, WOK-u, historii itp. które zawsze ogromnie mnie nudziły. Ponadto mam cichą nadzieję, że te studia dadzą nam dobry start w życie i pasje. Po za tym na pewno poznamy wiele ciekawych i miłych ludzi. W końcu wszyscy lubimy fizykę

O to, to to to! Przede wszystkim - zero woku, historii, przedsiębiorczości i masy innych rzeczy, które w pewnym momencie stanowią bardziej elementy poboczne rozpraszające uwagę ;P i jak przedmówcy - byleby przetrwać pierwszy rok ;] nie dać się zagłodzić, przeżyć, zaliczyć wszystkie egzaminy i jeszcze móc się czasem pochwalić wynikami I oczywiście zasmakować tego sławnego, studenckiego życia

Nie mówię, że to źle posiadać uniwersalną wiedzę ale ileż można zaczynać od początku wertować biblię, mitologię i wszystko po kolei poza tym ogólnie wszystkie przedmioty w szkołach są znośne, jedynie aspekt związany z ocenianiem, wymogami itp. był czasem źródłem niezadowolenia ;P swoją drogą to faktycznie pewna zaśniedziałość polskiej edukacji jest troszkę dobijająca, o większości współczesnych twórców trzeba by dowiadywać się samemu, a żeby usłyszeć o nich na lekcjach - marzenie... a szkoda

Ja szczerze powiedziawszy lubiłem wszystkie przedmioty... No dobra poza wosem. Z chęcią się uczyłem sam z siebie. Bo nie raz na lekcji słuchać tych wywodów nauczycieli to było ciężko... Najgorzej to chyba na fizyce w drugiej klasie było jak nam zmienili nauczyciela. W zasadzie to jak się siedziało na lekcji u tej pani to albo się spało, albo z brechtu leżało pod ławką. Stąd też z 2 klasy mam braki co by nie mówić jeśli chodzi o fizykę. I jak wspominam kondensatory to do tej pory chce mi się śmiać .
No na studiach z całą pewnością będzie zabawnie xD. Słyszeliście może coś o naszych przyszłych wykładowcach?

Jako mat-fiz-inf mieliśmy fizyka co bardzo barwnie i ciekawie tłumaczył i podawał zabawne przykłady. To facet z pasją, ale jak się pracuje na 2,5 etatu to czasu na dodatkowe zajęcia nie miał. Mieliśmy doświadczenie. Jedno. Wahadło. A obok za szkłem kupa sprzętu. Inne klasy miały nauczycielkę co wzory sprawdzała w książce. I jak tu pokazać ludziom, że fizyka jest ciekawa? Chociaż nawet jak z umcsem pokazy robiliśmy to i tak uczniowie chcieli tylko pieczątkę, żeby coś tam dostać. Zainteresowali się tylko małe dzieci i jakiś zagraniczny turysta (na Rynku w Zamościu to było).

Ja miałem tego samego nauczyciela co Guzique i trzeba przyznać, że był bardzo dobry, aczkolwiek moje zainteresowanie fizyką rozwijało się także trochę nie zależnie od nauczycieli. A my na tych studiach będziemy mieć dużo doświadczeń i ćwiczeń praktycznych, skoro to jest techniczna to chyba tak, ale nie przyglądałem się temu dokładnie, orientujecie się może? A co do spotkania integracyjnego to jakoś ucichło...

Ja miałam fizyczkę, której cała klasa nienawidziła, a ja uwielbiałam ^ ^ Nie była specjalnie miła, to fakt, ale tłumaczyła bardzo dobrze ; ) W pierwszej klasie mieliśmy fizyka, który uwielbiał snuć dyskusje na temat równoległych wszechświatów, zakrzywień czasoprzestrzennych itp. Raz nawet stwierdził, że czary istnieją i są tylko dziedziną fizyki ^ ^
Ja się niestety na spotkanie integracyjne nie będę mogła wybrać... chyba, że zorganizujemy jeszcze jedno tuż przed rozpoczęciem roku akademickiego ; )